ทุกวัน ของ ทุกปี
บางวันระหว่างทางกลับบ้าน พวกเราอาจจะเจอกับแมวที่เข้ามาคลอเคลีย ร้องเหมียวๆ เรียกร้องความสนใจจากเรา เพื่ออาหารเพียงเล็กน้อย หรือความน่ารัก หากเรานั่งทานอาหารข้างทาง แมวจรบางตัว อาจกระโดดขึ้นตักเพื่อขอแค่ไออุ่น
ชีวิตพวกเราเร่งรีบมาก จนไม่มีเวลาสนใจ เราจึงไม่สามารถช่วยเหลืออะไรแมวตัวนั้นได้เลย
บางวันระหว่างทางกลับบ้าน พวกเราอาจจะเจอกับหมา พวกเขารีบวิ่งเข้ามา กระดิกหางด้วยความเป็นมิตร ร่างกายซูบผอม หน้าตามอมแมม บางตัวอาจมีบาดแผล บางตัวก็พาลูกน้อยๆ วิ่งเข้ามาหาด้วย
พวกเขาขอแค่อาหาร แม้เพียงเล็กน้อย แต่นั่นอาจทำให้พวกเขาอยู่รอดต่อไปได้อีกวัน แล้วพวกเราก็แบ่งปันอาหาร ที่อยู่ในมือ ให้กับพวกเขาบ้าง
บางวันได้เลื่อนฟีดหน้าจอมือถือ คุณอาจได้พบเห็นเรื่องราวต่างๆ ของกระต่ายถูกทิ้ง ที่อยู่ตามโซเชียลมีเดียให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง บ้างก็ถูกทิ้งไว้ที่กองขยะ บ้างก็ถูกปล่อยเข้าป่า คนปล่อย(ทิ้ง)คงหวังดี คิดว่าเขาคงมีชีวิตอยู่รอดได้ในป่าล่ะมั้ง คนมาเจอก็โชคดีไป ไม่มีใครมาเห็นอย่างน้อยก็แค่ตายจากไป จะเอาอย่างนี้เหรอชีวิต เกิดเป็นสัตว์ก็ว่าทรมานแล้ว ถูกทิ้งให้ตายทั้งเป็นยิ่งทุกข์ทรมานกว่า
สัตว์หลายชีวิตนอกบ้าน พวกเราเห็นแล้วก็คงสงสารพวกเขาเหลือเกิน จนหลายครั้งพวกเราก็เก็บเอาไปคิด จนนอนไม่หลับ นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว ที่ช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้เลย เลี้ยงดูแลก็ไม่ได้อีก
แต่มันไม่ใช่ความผิดของพวกเราหรอก จริงไหม?
จะอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ที่พวกเขาจะได้มีบ้าน มีคนดูแล เอาใจใส่ มีที่นอน มีอาหารให้กินทุกมื้อ
ปีเชื่อว่า ในใจลึกๆ ของพวกเราทุกคน คงหวังไว้เหมือนกันว่า พวก หมา แมว สี่ขา ขาจร หรือ เจ้าหูยาว เหล่านั้น สักวัน เขาอาจจะได้รับ “ความเมตตา” จากใครสักคน..
หลายคนคงรอซานตาคลอสมามอบของขวัญให้ แต่คุณอาจไม่รู้ตัวว่า คุณกำลังเป็นซานตาคลอสของใครบางคน
ซานตาคลอสที่ให้ของขวัญ “ความรัก” “ความสุข” “ความเมตตา” กับพวกเขาไปตลอดชีวิต
เป็นให้ฉันได้ไหม?
ซานตาคลอสคนนั้น
ที่มอบ “ความรัก” ให้ฉันเป็นของขวัญ
ทุกวันเลย
เขียนโดย : ปี JP Rabbitry