จดหมายถึง “เจ้าหูยาว”

สวัสดีเจ้าหูยาวทุกตัว

หม่ามี๊กับพวกหนูก็จากกันมาหลายปีแล้ว ตอนนี้พวกหนูสบายดีกับบ้านหลังใหม่มั้ย… ในทุกๆวัน หม่ามี๊ยังคงมองพื้นที่เดิม ที่เราเคยนั่งเล่นและวิ่งเล่นด้วยกัน สนามหญ้าสีเขียว บ้านส่วนตัวของพวกเธอ ชามอาหาร หม่ามี๊ก็ยังคงเก็บไว้เหมือนเดิม หม่ามี๊หวังว่าสักวันจะให้พวกหนูได้กลับมาเยี่ยมกันบ้าง แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้ เพราะเมื่อถึงเวลา เราก็ต้องไปจากกันอยู่ดี

ถึงอย่างไรก็ตาม เจ้าหูยาวของหม่ามี๊ทุกตัว จงรู้ไว้ว่า หม่ามี๊ยังคงรักและคิดถึงทุกตัวเสมอ บ้านใหม่หลังนั้น คงมีเพื่อนๆ ของพวกหนูมากมาย มันอาจทำให้พวกเธอไม่เหงาได้แน่ๆ

สำหรับหม่ามี๊ก็คงไม่เหงาเช่นกัน เพราะพวกหนูๆ เจ้าหูยาว ยังคงอยู่ในใจและอยู่ในความทรงจำของหม่ามี๊เสมอ รูปถ่ายของพวกหนูก็ยังคงอยู่ในทุกที่ของบ้าน ถึงวันข้างหน้ารูปถ่ายเหล่านั้นของพวกหนูจะจางหรือสูญหายไป แต่พวกหนูจงรู้ไว้ว่า…

“พวกหนูหูยาวจะไม่เลือนหายไปจากใจของหม่ามี๊แน่นอน”

เพราะหม่ามี๊ไม่มีทางรู้เลย ว่าเราจะต้องจากกันไปเร็วขนาดนี้ หม่ามี๊เสียใจ ที่หม่ามี๊ ไม่เคยพูดเลย ว่าหม่ามี๊ “รัก” พวกหนูมากแค่ไหน

แต่จากวันนี้ไปจนวันที่หม่ามี๊หมดแรง หม่ามี๊จะดูแลชีวิตที่เหลือ นั่นคือ เพื่อนๆ ของพวกหนูเจ้าหูยาว ทุกตัวให้ดีที่สุด หม่ามี๊จะรัก จะดูแล เอาใจใส่ เพื่อทดแทนคำพูดใด ทุกๆคำ ที่ไม่ได้บอกกับพวกหนูทั้งหมดว่า “รัก”

สุดท้ายนี้หม่ามี๊ขอให้พวกหนู อยู่กับเพื่อนใหม่ บ้านหลังใหม่ บนดาวที่มีแต่กระต่ายเป็นเพื่อนของหนู “ดาวกระต่าย” ดวงนั้น คงทำให้พวกหนูมีความสุขไปตลอดกาล

รักและคิดถึงเจ้าหูยาวทุกตัวเสมอ

ขอให้จดหมายฉบับนี้ส่งถึงดาวกระต่าย…

ขอให้ทุกวันเป็นวันแห่งความสุขและความทรงจำ

เขียนโดย : ปี JP Rabbitry

    ภาพ บทความ หรือผลงานใดๆ ในบลอคนี้ ใช้สัญญาอนุญาต Creative Commons แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง 3.0 ประเทศไทย แปลว่าคุณสามารถนำไปเผยแพร่ได้ แต่ต้องให้เครดิตกันด้วยนะจ๊ะ