หมา ปอน ปอน “จรจัด” เป็นเรื่องจริงของหมา 2 ตัว ทุกคนในหมู่บ้าน เรียกสองนางตามสีตัว แต่ปีขอเรียกสองนางว่า “หมีหน้าชา” กับ “หมาหน้าซีด”
ทุกหมู่บ้านที่เริ่มสร้างโครงการมักจะมีหมา ไม่รู้คนงานเหล่านั้นจะสรรหามาเลี้ยงไว้ทำไม เมื่อพวกเขาสร้างเสร็จ ก็ทิ้งหมาหลายตัวไว้ในหมู่บ้าน พอลูกบ้านมาอยู่ก็เรียกคนมาจับไปพร้อมกัน
แต่บนความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดี หมาหน้าซีด ท้องตั้งแต่เด็ก ช่วงที่เพื่อนถูกจับก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง มีบ้านใจบุญ คนใจดี ยินดีรับเลี้ยงและทำคลอดให้ จนลูกๆ มีคนมารับไปอุปการะ เหลือไว้แต่ตัวแม่ ซึ่งทางเจ้าของบ้านมีสุนัขอยู่ในบ้าน แล้วก็พยายามนำมาเลี้ยงรวมด้วยเช่นกัน อาจเพราะหมาหน้าซีด เกรงใจหมาเจ้าถิ่น และก็กลัวคนมาก แม้แต่อาบน้ำผู้รับเลี้ยงยังถูกกัด
จนเมื่อ 2 ปีก่อน ปีได้พบกับหมาอีกตัวหนึ่ง ปากทางหมู่บ้าน นั่นก็คือ หมีหน้าชา เจอขี่จักรยาน หรือเดิน เห่าตลอด เหมือนเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อน ปีเป็นคนกลัวหมา แต่ไม่ได้รังเกียจหมาค่ะ ทุกวันที่ขี่แล้วเจอ จะต้องมีของเซ่นไหว้นางติดมือมาตลอดจนนางเลิกเห่าใส่
หลายเดือนต่อมา ที่มาอยู่บ้านใหม่ ก็กลายเป็นว่า หมีหน้าชา กับ หมาหน้าซีด เข้ามาอยู่ในหมู่บ้านด้วยกัน เดือนแห่งหน้าฝน สองตัวไปนอนที่ไหนเล่า บ้านที่รับเลี้ยงให้อาหาร เปิดบ้านให้ทั้งสองตัว แต่ทั้งสองไม่ยอมเข้าบ้านเลย เอาแต่วิ่งเล่นตากฝนเป็นลูกหมาตกน้ำทั้งกลางวัน ทั้งกลางคืน
ปีเลยตัดสินใจที่จะเดินไปเปิดรั้วเหล็กให้หมาสองตัว เข้ามานอน ทั้งๆ ที่กลัวการเข้าใกล้หมามาก หมีหน้าชา และ หมาหน้าซีด สนิทใจ ยอมเข้า มานอนแต่โดยดี เวลาเจอกันก็ดีใจเหมือนเห็นเจ้านายใหม่
“โอ้ว ม่ายนะ ฉันไม่ชอบหมา”
เป็นปีๆ ได้รู้จักทั้งสองนาง ความกลัวก็เริ่มหายไป เพราะเวลาไปเซเว่น ก็คือ พานางทั้งสองไปเดินเล่น ไปขับถ่าย ปีเห็นสองตัววิ่งหน้าตั้งนำไปก่อนเสมอ เวลาที่เห็นฝูงหมาจรนอกหมู่บ้าน นางจะเห่าอย่างจริงจังแล้วก็วิ่งกลับมาหาปี แม้จะสู้ไม่ได้ ก็เหมือนกับว่า หมาหน้าซีดอยากจะบอกว่า “ระวังตัวนะ ฉันก็กลัวตัวมันใหญ่กว่า”
เอาล่ะ ดูแล้วมันก็อยากจะปกป้องเรา เหมือนกับตอนเจอหมูป่าที่คนสวนหน้าหมู่บ้านเลี้ยงไว้ เห่าอย่างจริงจังแล้วก็วิ่งมาหา อยากจะบอกว่า “มันไม่เป็นอันตรายนะ เดินไปเถอะ” ไปเซเว่นก็นั่งรอ ไปไหนนานเกิน นางก็เข้าหมู่บ้านเอง บางทีก็รอ 4 ชั่วโมง ไม่ไปไหน
ปีเริ่มเอ็นดูทั้งสองแล้วล่ะค่ะ แต่ปีไม่สามารถนำเข้าบ้านได้ ปีเลี้ยงสัตว์เล็กหลายตัว ปีมีหน้าที่ดูแลแม่ที่ป่วยอยู่ด้วย ดังนั้น แน่นอนค่ะ การมีทั้งสองเข้ามา ภาระค่าใช้จ่ายจะเริ่มเยอะ ในเมื่อทั้งสองไม่ใช่ตุ๊กตา ต้องมีวันเจ็บ วันป่วย วันแก่ชรา ปีกลัวเลี้ยงเขาได้ไม่ดีพอ ทั้งที่อีกหลายชีวิตในบ้าน ก็ยังต้องดูแลอยู่
นอนในรั้วบ้านได้ค่ะ ให้นอนทุกวัน แต่ตกกลางคืน ปัญหาเกิด คือ มีหมาอื่นหลุดมาก่อกวนหน้าบ้าน สองตัวก็หวงบ้านเห่ากันทั้งคืน เกรงใจคนในหมู่บ้าน ขยันให้หมาหลุด ขับถ่ายไปทั่วตามซอย ริมทางเดิน ใครๆก็เลยโทษหมาสองตัวนี้ตลอด
อีกหนึ่งบ้านที่รับเลี้ยงแต่แรก เคยหาบ้านให้ตลอด หมีหน้าชาแยกจากหมาหน้าซีดไม่ได้ แต่หมาหน้าซีดแยกได้เพราะช่วงหนึ่ง หมีหน้าชาถูกพาไปล้างท้อง น้ำลายฟูมปากนอกชักกลางถนน หายไปหลายวันหมาหน้าซีดก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
ทีนี้คนที่จะรับอุปการะ มีเงื่อนไขในการรับเลี้ยงได้ แค่เพียงตัวเดียว ตอนนี้ก็อาจไม่สามารถแยกตัวใดตัวหนึ่งออกจากกันได้ แต่เพื่อความปลอดภัยของทั้งสอง ก่อนที่ใครจะเรียกคนมาจับ ถึงจะมีปลอกคอ ถ้าเราพลาด จังหวะทำงานกันทั้งหมดสองตัวอาจไม่เหลือความโชคดีอีกแล้ว
ผู้รับเลี้ยงหลายคนในหมู่บ้าน และปี กำลังพยายามหาบ้านหลังใหม่ให้ทั้งสอง จะรับทั้งสองตัวเลย ก็ยินดี หรือจะรับตัวใดตัวหนึ่งไปก็ได้เช่นกันค่ะ เนื่องจากหมีหน้าชา หลังจากล้างท้องครานั้น นางก็เริ่มมีอาการลมชัก บางครั้งก็ถี่ หรือนานๆครั้งหนึ่ง ซึ่งปีก็ทำงาน พอเจอนางก็รู้ได้ว่าไปแอบชักมาแน่นอน น้ำลายจะฟูมปากวิ่งมาหาตลอด
ซึ่งอาจมีคนไม่ประสงค์จะรับไป ผู้เลี้ยงในหมู่บ้านและปี ก็ยังสามารถช่วยดูแลและนำเข้ารั้วบ้านได้(หมาตัวอื่นกลัวนาง) นางจะนิ่งๆ เหมือนหมาไม่เป็นมิตร แต่ไม่มีอะไรค่ะ นางชอบนอนในบ้าน แต่ส่วนมากจะวิ่งตามไปนอนกับคู่หูเสียมากกว่า ไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน จนกลายเป็นองครักษ์ พิทักษ์ปีไปแล้ว
หมาฟรี หน้าตาดี ก็หาได้จากข้างถนนนะจ๊ะ
ปี JP Rabbitry